Çok değil birkaç saat önce hocamı toprağa verdim. O demir kanatları haketmemi sağlayan hocamı. Toprağa verdim onu. İstanbul'da aşık olduğum tek semt olan Çengelköy'de, yıllardır özellikle gitmeyip geleceğe sakladığım ilk Çengelköy ziyaretimde !
Hocamı toprağa verdim, arkamda sessiz sessiz gökyüzünü izleyen, "İnanmak uçmaktan daha zordur" diyen hocamı.. Hocamı, havacılık aşkına hayran olduğum hocamı. Kurallara, limitlere çok takılıyorum diye bana kızan hocamı. Ama sonunda özgür uçmak için ebedi hayata alçak çeken ve son iniş değil, göklere son kalkışını yapan hocamı.Çok değil birkaç saat önce devrem toprağa verildi yurdun uzak bir köşesinde. Daha yeni öğretmenliğini alan, ilk öğrencisini uçurmayı bekleyen neşeli devrem. Hayalleri olan, gümüş C'lere atın C'lere kanat çırpacak olan devrem. Beraber dereye fırlatıldığımız, beraber duşa koştuğumuz devrem. Paraşüt kuşandıran, kanadımı tutan devrem.
Çok değil birgün önce bir kaza oldu İnönü'de. iki dost gelecekte inşallah nasip olur dediğim hep hayalimdeki o yerlere çok erken gittiler.
Son kez selamladılar alçak uçuşlarıyla ve sonsuzluğun göklerine kanat açtılar.
İyi uçuşlar hocam,
Bak unutmadım ama, sayende hakettiğim ama daha tatlısını bile yiyemediğimiz bröve kutuda, artık takamıyorum göğsüme. Gurula taşıyamıyorum artık görmemişler gibi orada burada. Belki tekrar nasıl takarım anlatırsın ha? Bu sefer belki biraz detaylı ha? Ne dersin söz mü ! Artık konuşasımda yok hocam, uçuşta car car konuşasımda yok. Sadece sus ve uç diyordun ya, şimdi işte sadece susuyorum.
İyi uçuşlar devrem,
Bak unutmadım ama, ileride yapacağın rekor uçuşlarını, ilk yanlıza çıkan öğrenci ile dereye atlayacağın hayallerini. Ya alınmasını beklediğin yeni planörlerle yapacağın uçuşlar? Hepsi defterde yazılı bak. Silemiyor kimse. Ne sen nede hocam artık gönül defterlerimizden silinmeyecksiniz. Biliyorsunuz zaten değil mi? Öyle silik silik anılarda da olsa hiç unutulmayacağınızı hep yüreğimizde uçacağınızı.
Son kez hocam,
Son kez devrem,
İyi uçuşlar.
