Şunu çokça söylemiştim zamanında. Sanal uçuşa oyundan farklı gözle bakanların ve hakikaten vakit ayırıp bu konuda kendini eğitenlerin önemli bir kısmı teorik olarak belli bir seviyenin üzerinde temele sahipler. Teorik diyorum altını çezerek çünkü gerçek bir uçakta "tutulma" sanal ile gerçek arasındaki farktan dolayı mutlaka yaşanıyor.  Bu temel bilgiler, sanal pilotları sokaktaki insanlardan elbetteki farklı kılar.
Lakin iş gerçek bir uçağı uçurmaya geldiğinde "hey heyyyy sakin ol şampiyon....o levyeyi yavaşça bırak , geri çekil...!!!" demek gerekiyor. Teoride birçok şeyi bilmenin sınırı kişisel ego ve özgüvenin, olgunluk ve akçakgönüllülükle dengelenmiş hali. Yani halk arasında "herşeye atlamadan, yerini bilmek". Sınır diyorum zira neyi ne kadar bildiğimizi sınyarak bunu tescilleyen bir sistemden gelmiyoruz elinde kapı gibi lisansı olan pilotların geçtiği eğitim ve sınavlar gibi. Madalyonun o tarafında herşeyin bir sistematiği var ve sonunda her pilot aynı bilgi ve görgüye sahip. SAnal bir pilotun gerçek bir uçağı kullanması birkaç milyon yada milyarda bir ihtimal yalnız olması dışında hepimizin bildiği gibi bir pilot eşliğinde ve muhtemelen de eğitmen ile olacaktır. Bu güvenli şartlar altında, sanal pilotun bir uçağı minimum beceri ile  kullanma melekesine erişmesi, kişisel evrimi ile orantılıdır. Sıklıkla simulasyonunu yaptığı bir uçakla uçuyor olması halinde  oryantasyonunun çok daha kolay olacağı aşikardır. Birkaç tecrübeden sonra temel bilgilerin verdiği kavrama kolaylığı sanal pilotun yolunu sıfırdan başlayan birbaşkasına göre daha kolay açacaktır.

Hakan abi konuya harika bir nokta koymuşsun. Eline sağlık.